Fl-omelija tiegħu tas-solennità tat-twelid tal-Mulej, il-Papa Franġisku jirrifletti fuq il-kuntrast profond bejn il-kilba għall-poter u s-suċċess, rrapreżentati miċ-ċensiment,u l-wasla umli ta’ Alla fil-persuna ta’ Ġesù Kristu. Il-Papa jiġbed l-attenzjoni għaċ-ċensiment imsemmi fl-Evanġelju, filwaqt li jenfasizza l-konnotazzjonijiet negattivi tiegħu fl-Iskrittura, b’referenza partikolari għaċ-ċensiment tar-Re David, immexxi minn xewqa ta’ poter u awtosuffiċjenza.
It-tema ċentrali ddur madwar t-twelid ta’ Ġesù, li jseħħ f’Betlem waqt ċensiment. Il-Papa Franġisku jenfasizza l-umiltà tad-dħul ta’ Alla fid-dinja, u jikkuntrastaha mal-kburija assoċjata mal-qawwa tad-dinja. Filwaqt li l-ħakkiema jfittxu prominenza permezz tan-numri u s-setgħa, Alla jagħżel triq taċ-ċokon, u jidħol fid-dinja kważi bla ma jinduna ħadd. Il-Papa jindika t-tendenza tal-umanità li tkejjel is-suċċess f’termini ta’ kisbiet, riżultati, u numri, mentalità ossessjonata bil-kisbiet tad-dinja.
Il-Papa Franġisku jindirizza l-kunċett żbaljat ta’ divinità mbiegħda u qawwija assoċjata mas-suċċess u l-konsumiżmu, billi tikkuntrasta man-natura vera ta’ Alla rivelata fl-Inkarnazzjoni. Hu jenfasizza li Alla, meta jsir laħam, ma jeliminax l-inġustizzja bil-forza imma bl-imħabba. Dan Alla ma jimponix kastig għaċ-ċensiment iżda pjuttost iħalli lilu nnifsu jiġi reġistrat fost ħafna.
Il-Papa jisfida lil dawk li jemmnu biex jiddubitaw il-kunċett tagħhom ta’ Alla, billi jistaqsi jekk jemmnux f’Alla tal-Inkarnazzjoni jew fl-alla tas-suċċess. Huwa jħeġġeġ bidla minn xbieha falza ta’ divinità mbegħda għal dik ta’ Alla kollu mogħdrija u ħanin li jidħol fid-dinja fid-dgħufija. L-omelija tikkonkludi billi tistieden lil dawk li jemmnu biex iqimu u jħaddnu l-qawwa trasformattiva tal-imħabba ta’ Alla, filwaqt li tenfasizza li l-imħabba tbiddel l-istorja u li l-qima vera hija mod kif tikkoopera fil-ħidma tal-Mulej.
It-test sħiħ tal-omelija tal-Papa Franġisku tista’ ssibu minn hawn.
