Poland / Polska
SDC Members, Anton Grima and Ivan Grixti arrived in Poznan on Tuesday 23rd November 2010 to take up their new responsibilities in this new mission. On their arrival, the Members were warmly welcomed by the parish priest, his vicar and a number of parishiners who are friends of the SDC.
During the first two weeks they have visited a number of parishes and parish groups so that they will start to acclamatize themselves to the new reality.
During their second Saturday, they also accumpanied Bishop Grzegorz Balcerek who went to administer the Sacrament of Confirmation.
The Members really appreciated the way they were welcomed and they already feel very much at home.
A life for the Gospel
“You have heard everything that I teach in public; hand it on to reliable people so that they in turn will be able to teach others” (2 Tim 2, 2).
This sentence, written by the apostle Paul to his disciple Timothy, inspired Fr George Preca
Fr Preca meant such a life solely for lay people. Lay people do not live in monasteries, convents or exclusive residences meant for prayer, study or manual work, but rather in what Jesus termed “the world” (Jn 17, 16). This entails living among other people who may not only be indifferent to the Gospel, but also in opposition to it. Fr Preca meant such a life for people who work in highly diverse workplaces, be it factory, office, shipyard, business or anywhere else. Fr Preca wanted the members of the Society to live in the world, without belonging to it. He wanted their mind and heart to be committed to the Lord.
Fr Preca wanted these people to be “reliable”, as Paul described them in his letter to Timothy. Their reliability is essential because their mission is to pass on a significant and divine message to the world, a message dependant not only on the way of its expression but also on their way of living it. If possible, they have to be outstanding messengers of God’s Word which has to be both announced and lived.
How did Fr Preca envisage ‘his’ lay people to be outstanding messengers? First of all, he meant them to take the Gospel seriously keeping as their sole model for life Jesus in his hour of glory - Christ Crucified, whom he used to refer to as “The Great Book of Wisdom”. Fr Preca asked his followers to live in the presence of God, on the example of Jesus.
Such a life means that the people who want to endorse it must live the Gospel values of meekness, humility, love, mercy, poverty in spirit and purity of heart. Fr Preca wanted the Members of his Society to daily promise to live according to these qualities, although he especially emphasised the virtues of meekness and humility since they are the sentiments which Jesus invited us to imitate and learn from him.
Such a life must be sustained by prayer, for a life meant for God cannot be devoid of God. Fr Preca knew that in their daily busy and hectic routine, an SDC Member cannot have the luxury of long stretches of time in prayer. Thus he designated for them short prayers which can be recited at short regular intervals wherever they may be. He helped them turn their workplaces, homes and wherever they were into places of worship. This life of prayer can help one to grow into a regular and unceasing contemplator of God and his Word.
The Members of the Society founded by Fr Preca regularly meet in the Society’s centre. These centres serve a two-fold mission. Here the Members educate children, young people and adults in faith, they offer time for sports and recreation and then they themselves spend time together where they can study theological instruction and prayer. Such instruction is delivered by the members themselves.
So our centres are of extreme importance for the on-going formation of the Members. They provide the space where Members daily spend some hours as a community. Fr Preca meant for these communities to evoke true Christian charity.
The SDC have centres for men and centres for women. Most of our centres are in the Maltese Islands where the society began in 1907. Today the Society is also present in Australia, and a centre in each of the countries of Kenya, England, Albania and Peru.
Życie Ewangelia
“To, co uslyszales ode mnie za posrednictwem wielu swiadków, przekaż zaslugujacym na wiare ludziom, którzy też beda zdolni nauczac i innych” (2 Tm 2, 2).
To zdanie napisane przez apostola Pawla do jego ucznia Tymoteusza natchnelo Ojca Jerzego Preca, który przedstawil Kosciolowi ewangeliczny i apostolski sposób życia dla ludzi swieckich. Ewangeliczny, ponieważ ma motywowac ludzi, by stac sie jak Chrystus i natchnac ich do życia Ewangelia w sposób bezkompromisowy. Apostolski, ponieważ sposób ten ma przeksztalcac ludzi w apostolów, czyli ludzi poslanych, by glosic Dobra Nowine zarówno przykladem, jak i slowem wszedzie tam, gdzie sie znajda.
Ojciec Jerzy Preca wyznaczyl takie życie wlasnie ludziom swieckim. Tacy ludzie nie żyja w klasztorach, zakonach, czy miejscach odosobnionych, gdzie czas wypelniony jest wylacznie modlitwa, nauka lub reczna praca. Oni żyja w "swiecie", który Jezus okreslil (J 17, 16) jako miejsce miedzy innymi ludzmi, czesto nie tylko obojetnymi wzgledem Ewangelii, ale nawet tymi, którzy sie jej sprzeciwiaja. Ojciec Jerzy Preca wyznaczyl takie życie ludziom swieckim żyjacym samotnie lub z rodzinami we wlasnych domach, którzy pracuja w różnych miejscach, np. fabryce, biurze, stoczni, firmie... Ojciec Preca zamierzal, aby ci ludzie żyli w swiecie, ale on nigdy nie oczekiwal, aby do tego swiata należeli. Chcial, aby ich umysly i serca byly calkowicie oddane Panu.
Ojciec Preca pragnal, aby ludzie swieccy byli “godni zaufania”, tak jak opisal to Pawel w swoim liscie do Tymoteusza. Oni musza byc godni zaufania, ponieważ ich misja jest przekazywanie ważnych, boskich tresci swiatu. Tresci, których sposób przekazania jest ważny, ale równie ważne jest życie nimi na co dzien. Jeżeli to możliwe ci ludzie powinni byc wspanialymi poslancami Slowa Bożego, które ma byc zarówno gloszone, jak i "przeżywane".
Jak Ojciec Preca wyobrażal sobie “swoich” swieckich ludzi jako tych wspanialych poslanców? Przede wszystkim chcial, aby traktowali Ewangelie poważnie stawiajac sobie na wzór Jezusa w Jego godzinie chwaly, czyli Chrystusa Ukrzyżowanego, którego zwykl nazywac Wielka Ksiega Madrosci. Ojciec Preca prosil swych zwolenników, żeby żyli calkowicie dla Boga, wspierajac sie przykladem Jezusa. Wlasnie dlatego chcial, aby żyli w celibacie dla Królestwa Niebieskiego. Celibat jest znakiem calkowitego zaangażowania osoby dla Boga i misji otrzymanej od Niego.
Ludzie, którzy chca podażac taka droga musza życ wartosciami Ewangelii: lagodnoscia, pokora, miloscia, ubóstwem ducha i czystoscia serca. Ojciec Preca chcial, by czlonkowie jego stowarzyszenia obiecali codziennie życ zgodnie z tymi wartosciami, ale w szczególnosci polożyl nacisk na cichosc i pokore, ponieważ do nich najbardziej zachecal nas sam Jezus.
Takie życie musi byc wspierane modlitwa, ponieważ życie dla Boga nie może byc Jego pozbawione. Ojciec Preca wiedzial, że w ich codziennym, zajetym życiu, nie ma możliwosci poswiecac wiele czasu na dlugie modlitwy, wiec wyznaczyl im krótkie modlitwy, które moga recytowac w regularnych odstepach, gdziekolwiek sie znajduja. On pomógl im przemienic ich miejsca pracy i domy w miejsca uwielbienia. Takie życie modlitwa może pomóc im stac sie regularnymi i nieustajacymi wyznawcami Boga i jego Slowa.
Czlonkowie Stowarzyszenia zalożonego przez Ojca Jerzego Preca spotykaja sie codziennie w jednym z osrodków, do którego każdy z nich jest przypisany. Te osrodki maja podwójna misje. Tutaj czlonkowie ksztalca dzieci, mlodych ludzi i doroslych w wierze. Nastepnie sami spedzaja godzine dziennie na studiowaniu teologicznej nauki i modlitwie. Taka nauka jest przekazywana przez czlonków stowarzyszenia. Tutaj sami sa wspierani we wlasnej formacji, aby nabrac sily to formowania innych.
W taki oto sposób nasze osrodki maja wielkie znaczenie dla trwajacej formacji i ksztalcenia jej czlonków. W tych miejscach spedzaja oni kilka godzin dziennie jako wspólnota. Ojciec Preca pragnal, aby te wspólnoty doswiadczaly prawdziwego chrzescijanskiego dobra i w ten sposób tworzyly atmosfere, gdzie wszyscy jej uczestnicy byliby wspierani i zachecani do życia zgodnie z wartosciami Ewangelii calkowicie dla Boga.
SDC prowadzi osrodki dla meżczyzn oraz kobiet. Wiekszosc naszych osrodków znajduje sie na wyspach maltanskich, gdzie stowarzyszenie rozpoczelo sie w 1907. Dzisiaj stowarzyszenie ma osrodki również w Australii, Kenii, Anglii, Albanii i Peru.
Malta u sw. Lukasza po raz drugi
W listopadzie w naszej parafii zamieszkali Anton Grima i Ivan Grixti, czlonkowie Stowarzyszenia SDC MUSEUM z Malty. Gosci z Malty przyjmowalismy już wczesniej – latem 2009 roku – tym razem przyjechali jednak na dlużej. W „Ewangeliscie” pisza o swoim kraju, Stowarzyszeniu SDC, przyjezdzie do Polski oraz planach.
„Badzcie wiec dobrej mysli, bo ufam Bogu, że bedzie tak, jak mi powiedziano. Musimy przecież doplynac do jakiejs wyspy”
(Dz 27,25-26)
Sa to slowa sw. Pawla, zapisane przez sw. Lukasza w Dziejach Apostolskich. Sw. Pawel byl transportowany jako wiezien i plynal wraz z 275 innymi pasażerami statkiem do Rzymu. W drodze zlapal ich sztorm – po 14 dniach poteżnej burzy, „kiedy przez wiele dni ani slonce sie nie pokazalo, ani gwiazdy” (Dz 27,20), wszyscy stracili nadzieje na ocalenie. Jednak aniol wyslany przez Boga napelnil Pawla odwaga i nadzieja mówiac mu, że wszyscy ocaleja, docierajac na lad, gdyż okret musi rozbic sie u brzegów wyspy. Tak też sie stalo: „Po ocaleniu dowiedzielismy sie, że wyspa nazywa sie Malta” (Dz 28,1).
Wyspa na Morzu Sródziemnym
Malta jest niewielka wyspa na Morzu Sródziemnym, polożona 100 km na poludnie od Sycylii i 300 km na pólnoc od wybrzeży Libii; ma 44 km dlugosci i 14 km szerokosci, mieszka na niej ok. 400 000 osób. Od 1964 Malta jest niepodleglym krajem, a od 1 maja 2004 r. czlonkiem Unii Europejskiej. Jezykiem jest jezyk maltanski, należacy do jezyków semickich, z nalecialosciami lacinskimi i anglosaksonskimi; drugim oficjalnym jezykiem jest angielski. Religia od czasów sw. Pawla, czyli od roku 60, jest katolicyzm.
Sw. Jerzy Preca
Mimo tak dlugiej tradycji katolickiej, siegajacej czasów apostolskich, pierwszego swietego Malta doczekala sie dopiero w 2007 r. Sw. Jerzy Preca (1880-1962), katolicki duchowny i zalożyciel Stowarzyszenia Nauki (Doktryny) Chrzescijanskiej (Society of Christian Doctrine), zostal beatyfikowany przez papieża Jana Pawla II 9 maja 2001 r. na Malcie i kanonizowany przez papieża Benedykta XVI w dniu 3 czerwca 2007 r. w Rzymie.
Zainspirowany slowami sw. Pawla napisanymi do Tymoteusza: „co uslyszales ode mnie za posrednictwem wielu swiadków, przekaż zaslugujacym na wiare ludziom, którzy beda zdolni nauczac i innych” (2 Tm 2,2), ks. Preca zalożyl w 1907 r. Stowarzyszenie Nauki (Doktryny) Chrzescijanskiej (SDC) - jako stowarzyszenie dla swieckich meżczyzn i kobiet, pragnacych życ wartosciami Ewangelii i wlaczac sie w apostolstwo.
Apostolstwo i ewangelizacja
Jednym z priorytetów Stowarzyszenia jest praca katechetyczna w parafiach. Każdego wieczora w centrach Stowarzyszenie odbywaja sie katechezy i spotkania formacyjne dla dzieci i mlodzieży oraz spotkania dla doroslych. Czlonkowie Stowarzyszenia prowadza te zajecia po zakonczeniu swojego normalnego dnia pracy. Oprócz prowadzenia zajec katechetycznych czlonkowie Stowarzyszenia biora też codziennie udzial we wlasnych, godzinnych spotkaniach formacyjnych, studiujac nauki teologiczne, historie Kosciola, pedagogike, filozofie i psychologie oraz wspólnie sie modlac. Spotkania te odbywaja sie codziennie, przez caly tydzien, także w soboty i niedziele. W każda srode jako element stalej formacji czlonków SDC na Malcie odbywa sie spotkanie w Domu Generalnym.
Stowarzyszenie organizuje też regularnie różne zajecia sportowe i kulturalne dla dzieci i mlodzieży. Prowadzi również specjalistyczne kursy duchowe dla rodziców oraz ogólniejsze, skierowane do szerokiej publicznosci, zarówno na szczeblu lokalnym, jak i krajowym.
Życie w Stowarzyszeniu
Czlonkowie Stowarzyszenia zobowiazani sa do zachowania celibatu oraz prowadzenia chrzescijanskiego życia poprzez czeste przyjmowanie sakramentów i modlitwe. Oprócz uczestnictwa we Mszy sw. i przyjmowania Komunii sw. od czlonków wymagane jest codzienne odmawianie modlitw zebranych w modlitewniku spisanym przez ks. Prece, zatytulowanym „The Watch” (Zegarek). Zawiera on krótkie formuly przeznaczone do recytacji w ciagu calego dnia, jesli to możliwe, w regularnych odstepach co 15 minut.
Osoby należace do SDC utrzymuja sie z wlasnej pracy, prowadzac życie swieckie. Choc poczatkowo wiekszosc czlonków stanowili pracownicy fizyczni, robotnicy i rzemieslnicy, to dzis czlonkowie Stowarzyszenia reprezentuja bardzo różne zawody. Każdego dnia po pracy udaja sie do Centrum Stowarzyszenia, do którego sa przypisani, by tam uczestniczyc w prowadzonym przez Stowarzyszenie apostolstwie.
SDC M.U.S.E.U.M.
Stowarzyszenie Nauki (Doktryny) Chrzescijanskiej to oficjalna nazwa nadana mu w lokalnym Kosciele na Malcie w momencie zatwierdzenia Stowarzyszenia w 1932 r. Powszechnie znane jest też jednak jako M.U.S.E.U.M. Ta nazwa powstala w poczatkowych latach istnienia Stowarzyszenia, kiedy to mlody jego czlonek, Saviour Muscat, zaproponowal, by Stowarzyszenie nazwac MUSEUM. W każdym bowiem kraju najcenniejsze skarby przechowuje sie w muzeach, a Stowarzyszenie przechowuje dwa najcenniejsze skarby wiary: Biblie i nauczanie. Ks. Preca dodal pózniej nowa wykladnie tej nazwy, interpretujac każda jej litere i rozwijajac je w lacinskie: Magister Utinam Sequatur Evangelium Universus Mundus – Panie, niech caly swiat pójdzie za Twoja Dobra Nowina.
Na Malcie SDC posiada 46 centrów dla meżczyzn, po 1 w prawie każdej parafii. Sekcja żenska ma 43 centra. Na pobliskiej wyspie Gozo jest 9 centrów meskich i 7 żenskich. Swiadom misyjnego wymiaru charyzmatu Stowarzyszenia, ks. Preca w 1956 r. wyslal pierwszych jego czlonków do Australii – dzis istnieje tam 9 centrów SDC w pieciu różnych stanach. W ostatnich 25 latach SDC zalożylo centra także w innych czesciach swiata – w Anglii, Albanii, Kenii i Peru. W listopadzie 2010 r. Stowarzyszenie przyslalo nas, Antona Grime i Ivana Grixti, do Polski, a w marcu tego roku 3 czlonków SDC wyrusza na Kube, by również tam uruchomic centrum.
SDC w Polsce
Kontakty Stowarzyszenia z Polska trwaja od okolo dwudziestu lat, a rozpoczely sie od znajomosci, która należacy do SDC Philip Agius, pochodzacy z Malty, nawiazal z dwójka Polaków, Ewa i Maciejem, podczas spotkania Taize we Wroclawiu w 1990 r. Ewa i Maciej kilkakrotnie odwiedzali Malte i poprzez Philipa zapoznali sie z SDC. Bardzo ich zainteresowal charyzmat i dzialalnosc SDC. W ten sposób zrodzil sie pomysl, by Stowarzyszenie zaoferowalo swa slużbe polskiemu Kosciolowi, pragnac także tu dzielic sie swa duchowoscia.
Oficjalne kontakty z Archidiecezja Poznanska rozpoczely sie w 2008 r. Jego Ekscelencja Arcybiskup Metropolita Poznanski Stanislaw Gadecki przychylny temu, by w archidiecezji pojawily sie osoby żyjace nowym charyzmatem i duchowoscia, zaaprobowal inicjatywe Stowarzyszenia, a opieke nad jego dzialalnoscia powierzyl bp. Grzegorzowi Balcerkowi. Bp Balcerek wskazal kilka poznanskich parafii, w których SDC mogloby byc pomocne. Sposród nich Stowarzyszenie wybralo parafie pw. sw. Lukasza Ewangelisty na os. Rusa.
Na os. Rusa
W ten oto sposób jestesmy dwoma pierwszymi osobami z SDC w Polsce. Na Malcie obaj ukonczylismy studia pedagogiczne na Uniwersytecie Maltanskim i bylismy nauczycielami w szkole sredniej. Anton uczyl chemii i biologii, Ivan prowadzil zajecia plastyczne i z techniki. Obecnie mieszkamy na os. Rusa w domu parafialnym, poznajac parafie, miasto, a także uczac sie jezyka polskiego w Studium Jezyka i Kultury Polskiej dla Studentów Zagranicznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Zamierzamy pozostac w Polsce na dlużej, a SDC mysli o przyslaniu w najbliższych latach kolejnych dwóch osób z Malty, by móc lepiej wypelniac i realizowac w parafii swe powolanie i charyzmat, dzielac sie swa duchowoscia z tymi, którzy pragna sie o niej wiecej dowiedziec.
Zgodnie z tradycja sw. Lukasz towarzyszyl sw. Pawlowi podczas pobytu na Malcie. W swej relacji z ladowania rozbitków na wyspie stwierdzal, że „miejscowi okazywali nam niespotykana życzliwosc” (Dz 28,2). To samo my możemy stwierdzic tutaj, w parafii sw. Lukasza Ewangelisty na os. Rusa: ks. Proboszcz, ks. wikariusz oraz ludzie, których spotykamy okazuja nam niezwykla życzliwosc. To budzi w nas wdziecznosc Bogu, że nas tu skierowal i poglebia nasze przekonanie, że my także musimy tu byc.
Wiecej informacji o SDC można znalezc na stronie Stowarzyszenia: www.sdcmuseum.org;
Informacje w jezyku polskim znajduja sie w zakladce: Where are we (Gdzie jestesmy), w odnosniku: Countries – Poland (Kraje – Polska)
Anton Grima
Ivan Grixti
poznan@sdcmuseum.org
(z ang. tlum. Malgorzata Piechorowska)